Een interview met Marrigje Baas. Zij is kerndocent bij het instituut COM.
Over de game Markstrat hoef je Marrigje Baas – eigenlijk docente Engels – niets meer te vertellen. Zij ons des te meer. Ze kent het spel van binnen en van buiten en raakt er niet over uitgepraat. “Ik ben er ook best enthousiast over. Het is de enige les waar ik studenten het lokaal uit moet schoppen. Ze vinden Markstrat gewoon leuk. En er is een enorme competitie.”
“Ze vinden Markstrat gewoon leuk.
Er is een enorme competitie” – Marrigje Baas
Serious gaming
Markstrat is een zogenaamde serious game. Een spel dus. Maar serieus games zijn geen spelletjes voor de lol. Het doel is dat je iets leert. De lol is een prettige bijkomstigheid. Het spelelement zorgt ervoor dat de lerende intrinsiek gemotiveerd raakt. Via serious games kun je kennis en vaardigheden opdoen, waardoor zowel het onderwijs als het bedrijfsleven serious gaming omarmt.
Markstrat
Markstrat is een strategic marketing simulation game. Baas: “Bij ons duurt het acht weken. De studenten spelen tien beslissingsrondes, waarin ze beslissingen nemen over R&D, het verkoopteam, de productie, de prijs, advertising en welke rapporten ze willen kopen. Hoe succesvol ze zijn wordt bepaald door de aandelenkoers van hun fictieve bedrijf.
Zes van die bedrijven vormen samen een industrie, waarin ze onderling streven naar de hoogste aandelenkoers. “Hoe hun aandelenkoers verandert is dus ook afhankelijk van wat de andere teams binnen die industrie doen. Elk team bestaat uit twee studenten. Markstrat adviseert vier of vijf, maar dan liften er drie mee en doen er twee toch al het werk.”
De rol van de docent
Je studenten lekker laten gamen en dan achterover leunen is er niet bij. “Je moet er heel veel energie in stoppen de eerste vier weken. Mijn student-assistent had ongeveer een burn-out na de eerste dag. De studenten moeten echt weten waar ze mee bezig zijn, dan vinden ze het heel leuk.”
“Als ze het niet snappen vinden ze het niet leuk
en dan leren ze niks” – Marrigje Baas
“Heel belangrijk vind ik dat je niet gaat staan lesgeven, maar heel veel vragen stelt. Sommige docenten gaan gelijk weer powerpoints maken. Maar dan hebben de studenten het gevoel dat het weer een gewone les is. Dat wil ik eruit hebben.”
“Je probeert constant de link te leggen met wat ze daarvoor (in het curriculum, HR) gedaan hebben zonder dat ze het idee hebben dat ze weer een echte les krijgen. Niet met powerpoints of zo, maar met een discussie aan het begin van een les om opgedane kennis boven water te krijgen. Een kwartiertje heb ik dan een soort gesprek met ze en dan probeer ik ze bewust te laten zijn van waar ze mee bezig zijn.”
Beoordeling
De game geeft zelf al feedback over hoe goed de studenten het spel spelen: de aandelenkoers. Toch wil Baas hier niet het gehele cijfer van laten afhangen. Een groot deel van het cijfer bepaalt ze via een eindassessment. “Een lucky guess kan ook gevolgen hebben voor de aandelenkoers, maar dat komt in het assessment wel naar boven. Bij de eindpresentatie gaan we vragen stellen. Waarom heb je dat gedaan, kun je dat onderbouwen? Als ze elkaar dan gaan staan aankijken omdat ze het niet weten, dan krijgen ze voor het onderdeel onderbouwing minder punten.”
“Ik doe de assessment samen met de student-assistent en een feedbackgroep met studenten die het zelf ook gespeeld hebben. Dan heb je een presentatie- en een feedbackgroep en krijg je een assessment waarin vanuit verschillende invalshoeken vragen worden gesteld.”
Bron: Blended Learning op Hogeschool Rotterdam
