Met hoge snelheid racet een jongetje in zijn rolstoel door de gangen van Rijndam Revalidatie locatie Ringdijk langs een groepje ouders. Hij heeft direct de lachers op zijn hand. “Pas maar op, straks word je nog geflitst”, roept een vader. De jongen is onderweg naar de oefenzaal met een loopband, hometrainer, klimrek en gekleurde balansballen, waar kinderen aan hun revalidatie werken.
Kinderfysiotherapeut Stella Verschure is er in gesprek met een stagiaire van Hogeschool Rotterdam, waar Stella docent is bij de master Kinderfysiotherapie. Het is haar grote wens studenten praktijkonderwijs te geven op locatie. Dat ze in een veel eerder stadium dan hun stage al zien hoe het werkveld er daadwerkelijk uitziet.
Dat idee stuurde ze in voor een prijsvraag van wordraatgevert.nl; een project van deRotterdamseZorg.nl dat als doel heeft het personeelstekort in de zorg aan te pakken. Van de 145 ideeën die werden ingestuurd, vielen er 8 in de prijzen. Stella was een van de winnaars, die allemaal een bedrag van 10.000 euro in ontvangst mochten nemen.
Waarom denk je dat je in de prijzen bent gevallen?
Omdat het mooi de praktijk en het onderwijs samenbrengt. Veel meer dan nu gebeurt. In de huidige situatie hebben we één stagiair van Hogeschool Rotterdam en die blijft voor een bepaalde periode. Punt. Ik vind het veel interessanter om al in een veel vroeger stadium mensen van de opleiding kennis te laten maken met de praktijk. Dus ook les te geven in een situatie die ‘spannend’ is. Er zijn kinderen, er staat apparatuur, er zijn veel kleuren, noem maar op. Terwijl aan een leslokaal op Hogeschool Rotterdam niet veel spannends te ontdekken is. Hier kunnen ze zien hoe er daadwerkelijk wordt gewerkt met kinderen. Ze proeven de sfeer. Dat is heel interessant voor de studenten. Maar ook voor ons als behandelaars is het een erg interessant plan. Veel van ons vinden het leuk om hun kennis te delen. Dat kan door stagiairs te begeleiden, maar je kunt het ook doen door je grenzen te verleggen en voor een grotere groep studenten te gaan staan. Op je eigen werkplek is die drempel wellicht wat lager, omdat je je er vertrouwd voelt. Op die manier kunnen wij verder kijken dan de zorg voor kinderen en hun ouders. Ook op het gebied van onderzoek willen Rijndam en de Hogeschool meer samenwerken, bijvoorbeeld door studenten onderzoeksvragen te laten formuleren en uit te laten werken.
Hoe gaat dit idee het personeelstekort beïnvloeden?
Aan de ene kant doordat studenten wellicht sneller denken: leuk zeg, hier wil ik werken. Zo wordt het gemakkelijker om nieuwe werknemers binnen te halen. Aan de andere kant houd je op deze manier het werk leuk voor de mensen die al bij Rijndam werken. Als ze naast revalidatiezorg voor kinderen en ouders nieuwe uitdagingen krijgen, blijven ze langer.
Het klinkt allemaal heel logisch.
Dus wil je vragen waarom dit niet eerder is bedacht? Ik ben ervan overtuigd dat het in bepaalde situaties al bestaat. Zo sprak ik onlangs iemand die zei dat in het mbo praktijklessen op locatie worden gegeven. Maar op hbo-niveau kom je het nauwelijks tegen. Je hoeft niet álle lessen op locatie te geven. Het kan ook niet altijd, want soms is het hier bij Rijndam simpelweg te druk om ook nog eens een groep studenten in huis te hebben. Maar op bepaalde dagen moet het zeker mogelijk zijn. Ik had het zelf ook leuk gevonden tijdens mijn studie.
Liep je al lang rond met dit idee?
Ik werk al 15 jaar voor Hogeschool Rotterdam, maar sinds kort ben ik ook op een andere manier bij de organisatie betrokken. Ik kan nu ook meedenken over de invulling van het onderwijs, verder kijken dan mijn eigen lessen. Dat biedt mogelijkheden. We geven bij Rijndam Revalidatie al langere tijd workshops aan studenten van de master Kinderfysiotherapie. Op zo’n ochtend komen ze kinderen onderzoeken en behandelen. Vanuit Hogeschool Rotterdam was er ook de behoefte om studenten les te geven in een meer inspirerende en kindvriendelijke omgeving. Bij Rijndam wilden we dat best faciliteren. Zo is het balletje gaan rollen. Daarom wil ik benadrukken dat het idee niet alleen van mij afkomt. Vanuit beide kanten hebben verschillende mensen erover nagedacht en toen heb ik het op papier gezet vanwege de prijsvraag van wordraatgevert.nl.
Wat zijn de vervolgstappen?
Mijn ambitie is om op korte termijn in gesprek te gaan met het management van het Instituut voor Gezondheidszorg en het management van Rijndam. We moeten onderzoeken waar we elkaar kunnen ontmoeten en wat mogelijk is.
Hoe wordt de 10.000 euro besteed?
Die kunnen we besteden aan het geschikt maken van de oefenzaal voor het geven van onderwijs. Ik wil bij collega’s van Rijndam, collega’s van Hogeschool Rotterdam, het management én studenten inventariseren waar zij behoefte aan hebben. 10.000 euro is veel geld, maar het is ook zo op. Dus moeten we goed kijken waar we écht iets aan hebben.
Wat heb je zelf voor ogen?
Een collega opperde om een ‘one way screen’ aan te schaffen. Zo’n scherm kunnen we in de oefenzaal neerzetten, zodat studenten kunnen kijken hoe we kinderen behandelen zonder dat de kinderen de studenten zien. Op die manier worden de kinderen niet afgeleid en blijven ze zich op hun gemak voelen.
Op welke termijn verwacht je hier praktijklessen te kunnen geven aan de studenten?
Ik denk dat volgend collegejaar al een aantal lessen bij Rijndam kunnen plaatsvinden. We moeten kijken welke lesonderwerpen we hier het best kunnen behandelen, of dat in het bestaande curriculum past, welke therapeuten les willen geven, et cetera.
Zo zie je maar hoe belangrijk zo’n prijsvraag kan zijn.
Ja, eigenlijk wel. Er was hoe dan ook nog steeds samenwerking geweest tussen de master Kinderfysiotherapie en Rijndam, maar dan had ik het misschien meer bij mezelf gehouden. Nu het een concreet plan is geworden, zijn andere collega’s ook enthousiast. Wie weet kunnen andere paramedische opleidingen er ook van profiteren. Mede dankzij de prijsvraag.
